Port Macquarie & Newcastle

Na een supergrote hoeveelheid regen te hebben gehad tijdens de busreis, kwamen we aan in het droge Port Macquarie. Het was toen al avond en we zouden blijven slapen bij de ouders van een vriendin van de vrienden van Sannes vader. Volg je het nog? We wisten in ieder geval alleen de namen van hen, Noel en Dawn, en hun leeftijd, rond de tachtig. We waren benieuwd of we ze zouden kunnen vinden, maar op het moment dat we uitstapten kwam er gelijk al een aardige, oudere vrouw naar ons toe om te vragen of we Daphne en Sanne waren. Al snel kwamen we bij hun 'residence village' aan. Dit is een speciaal gebied waar alleen 55-plussers mogen wonen. Het gebied is omgeven door een hek en binnen het hek hebben ze een eigen sportcomplex, bibliotheek en hal waar ze allerlei spelletjes kunnen doen. We hebben het echt naar ons zin gehad bij hen, het was net alsof je aan het logeren was bij je opa en oma. Ze vertelden ons heel veel over alle reizen die ze gemaakt hebben, ze zijn de hele wereld over geweest en hadden heel veel foto albums. Ook namen ze ons overdag mee naar het koala ziekenhuis, het strand en hebben we mogen ervaren hoe een kerkdienst in Australië is. Het was erg interessant (en dit was niet alleen omdat het net toevallig kerklunch was en we een keuze hadden uit 20 verschillende gebakjes en koekjes). Jammer genoeg hadden we maar twee dagen hier en na nog wat tafeltennis gespeeld te hebben tegen Noel was het alweer tijd om met de bus verder te gaan naar Newcastle. Hier zouden we bij hun dochter en haar man blijven. 

Het was 's avonds laat toen we door de buschauffeur op het verlaten station van Newcastle werden afgezet. Al snel zagen we al een auto in de verte verschijnen die inderdaad onze kant op kwam. Ze woonden een half uur buiten Newcastle, dus hadden we nog even de tijd om de omgeving in ons op te nemen. Toen we bij hun huis aankwamen konden we gelijk kennis maken met Barney, de labrador.              Ook in Newcastle hadden we maar heel kort de tijd, hier hadden we zelfs maar anderhalve dag, voordat we verder gingen naar Sydney. De ochtend nadat we aangekomen waren, vertrokken we met Angelena en haar zoon Scott om een korte road trip te gaan doen door de omgeving van Newcastle. We hebben heel veel gezien, waarvan de Anzac memorial walk wel heel indrukwekkend was. Dit was een soort brug en wandelpad dat een supermooi uitzicht gaf over Newcastle. Het was gemaakt ter nagedachtenis van de slachtoffers in de 1e en 2e wereldoorlog. Die avond gingen we ook nog uit eten, waarna we op de terugweg wat kangoeroes langs de weg zagen. De volgende ochtend gingen we naar een gebied waar een voormalig ziekenhuis stond. Op dit land zitten nu allemaal groepen wilde kangoeroes. Nu hadden we eindelijk de kans om veel kangoeroes te zien, we konden ze zelfs aaien, aangezien er vaak toeristen langskwamen met eten. Hierdoor waren ze gewend aan mensen.